نجوا

اي خداي من ! اي پروردگار ، تو مولاي منی، به بنـده ات که به تو پناهنـده شده ، رحم کن . اي خداوند بلندمرتبه ، به تو تکیه می کنم . خوشا به حال کسـی که تو مولاي او هستی . خوشا به حال آن شب زنده دار پشـیمانی که مشکل خود را با خداوند ذي الجلال در میان می گذارد و به درگاه او ناله می کنـد . خوشا به حال آن که هیـچ دردي جانکاه تر از عشق به مولایش نـدارد و چون خزن و اندوه خود را با او در میان بگذارد ، او را اجابت کرده ، لبیک گوید و آنگاه که گرفتار شود و در تاریکی شب ناله و زاري سـر دهد ، او را گرامی داشتهو به خود نزدیک می سازد. نجوا...

باز هم دل را به دلبر می دهیم بر غم دلدادگی سر می نهیمخسته از بار امانت ها شدیمشاهد جرم و جنایت ها شدیمچاره ی ما کن خدا بیچاره ایمدر غم دنیای دون صدپاره ایمخاک هستیم و ضعیف و بی نواای شفا از یاد تو نامت دوامن و دل گریان گویا هم رهیمدر شدائد یا رئوف یا رحیم نجوا...

از توای دوست نگسلم پیوندبا وجودت می شوم خرسند آسمان و زمین از آن منوه چه زیباست از تو یک لبخندگر چه از در هجر تو گرفتارممهر تو جاودان، خورده ام سوگنداز خدا خواهمت ای مه تابانرخ نهان می کنی از منت تا چند نجوا...